‘Bence bu ambalaj çok iyi olmuş.’
‘Bence bu fiyat çok düşük, artıralım.’
‘Bu ürün 50 yaş üzerine süper gider, bence dijitali basalım.’
Her insan gibi pazarlamacı da kendi içgüdüleri ile hareket etme eğilimindedir. Sorumluluğu dahilinde, markasına dair alması gereken yüzlerce irili ufaklı karar varken mutlaka kendisine güvenmelidir ancak unutmamalıdır ki ürüne dair ‘bence’ ile başlayan kişisel sübjektif analizlere dayanan kararlar almak ateşle oynamaktan farksız.
Kişisel olarak yoğun olarak gözlemlediğim bir durumdur ki pazarlama yöneticileri, belli bir zamandan sonra markaya oldukça hakim olduklarını düşünerek kendi dünyaları dahilinde kararlar almaya başlıyorlar. Kantitatif, kalitatif araştırmalar, fokus gruplar, nöro testler, ajans analizleri bir bir yalan olurken alınan sübjektif kararlarla markanın kimyası bozuluyor. Tüketicinin istediği, beklediği marka olmaktan çıkıyor ya da hiç o konuma gelemiyor.
Kozmetik alanında bir markadan örnek vereceğim isim zikretmeden…Doğru dürüst analizler yapılmadan hedef grubun beklentilerini anlamadan ’bence’ düsturundan yola çıkılarak bir product promise oluşturulmuş ve iletişimde hedef gruba duyuruluyor. Hedef grup teveccüh edip ürünü alıyor ama bir sıkıntı var; iddia oldukça kuvvetli amma velakin ürün bu vaadi yerine getiremiyor. Deneyen beklentisi karşılanmayınca üründen soğuyor…Geçmiş olsun…
Stratejik kararların hepsi tüketiciyi doğru anlama üzerine kurulu test sonuçlarına göre alınmalı. Bu bağlamda büyük şirketlerin Consumer Insight Departmanları var ve ilgili tüm markaların tüketici testlerini gerçekleştirmeden sorumlular. Belli bir bütçe rakamı üzerinde yapılacak olan yatırımlar için mutlaka bu departmanların önderliği dahilinde gerekli veriler toplanıyor ve pazarlama departmanları besleniyor. Bu şekilde yapılan hatalar minimize ediliyor…
Sizce de pazarlama ‘bence’lere bırakılmayacak kadar kıymetli ve kritik değil mi?
E-Bültenimize abone olun:[wysija_form id=”1″]
